بررسی سطح سرمی لپتین در بیماران مبتلا به سل ریوی فعال در مقایسه با سایر بیماران مبتلا به پنومونی حاد و افراد سالم

اهداف: لپتین یکی از مهم‌ترین هورمون‌های مشتق از چربی است. مطالعات متعددی نشان داده است که سطح سرمی لپتین در بیماری‌های التهابی سیستمیک کاهش می یابد. هدف این مطالعه، بررسی سطح سرمی لپتین در سه گروه بیماران مبتلا به سل ریوی فعال، بیماران مبتلا به عفونت ریوی غیرسلی (پنومونی حاد) و افراد نرمال بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی به‌صورت موردی- شاهدی در سال 1389، 40 بیمار مبتلا به سل ریوی فعال (گروه مورد) و 40 بیمار با عفونت ریوی غیرسلی (گروه کنترل‌مثبت) بستری در بیمارستان بوعلی زاهدان و 40 فرد سالم (گروه کنترل‌منفی) به‌روش دسترسی آسان انتخاب شدند و سطح سرمی لپتین در این افراد به‌روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS 18 و با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه انجام شد. یافته‌ها: میانگین سطح سرمی لپتین در افراد مبتلا به عفونت ریوی غیرسلی (030/0=p) و در بیماران مبتلا به سل ریوی فعال (004/0=p) نسبت به افراد نرمال به‌طور معنی‌داری کمتر بود، ولی بین میانگین سطح سرمی لپتین در گروه سل ریوی و گروه بیماران عفونت ریوی اختلاف آماری معنی‌داری وجود نداشت (556/0=p). نتیجه‌گیری: سطح سرمی لپتین در بیماران مبتلا به سل ریوی فعال و بیماران مبتلا به عفونت ریوی غیرسلی نسبت به افراد نرمال کمتر است، اما از این نظر تفاوتی بین بیماران مبتلا به سل ریوی فعال و بیماران مبتلا به عفونت ریوی غیرسلی وجود ندارد. بنابراین سطح سرمی لپتین مارکر مناسبی برای افتراق سل ریوی فعال از عفونت ریوی غیرسلی (پنومونی حاد) نیست.